اگر آن پرنده توانایی پرواز داشته باشد و معلوم نباشد که مالکی ‎داشته است یا نه، تملک آن بر شخص یابنده جایز است و جستجو از صاحب آن، واجب نیست؛ اما در جایی که می‌داند مالک دارد ‎هرچند از جهت آثاری که بر آن است، احتیاط واجب آن است که کسی که آن را گرفته است با آن معامله مجهول المالک نماید، یعنی از مالک آن جستجو کرده و چنانچه مأیوس شود، خود آن یا قیمتش را به فقیر صدقه دهد.

به هر حال اگر فرو بردن خلط از فضای دهان عمدی بوده است، بنابر احتیاط واجب روزه صحیح نیست و تشخیص آن بر عهده خود مکلف است. البته می‌توانید در این مسئله با رعایت الأعلم فالأعلم به مرجع دیگری که فرو بردن را جایز می‌داند رجوع نمایید.

مورد مذکور، از مبطلات روزه نیست.

در مورد نماز، ورود به حد ترخص و در مورد روزه، ورود به وطن یا محل اقامت ملاک است.

غیبت کسی‌‌ که تجاهر به فسق می‌‌کند، فقط در همان گناهی‌‌ که تجاهر کرده، جایز است و نمی‌‌توان تمام اسرار و گناهان او را فاش کرد.

ج1) اگر معلوم شود که زوج سفیه بوده و بدون ‎اذن ولیّ ازدواج کرده، صحت ازدواج او متوقف بر اجازه است؛ پس اگر ولیّ مصلحت ببیند و اجازه دهد، جایز ‎است و به اعادۀ صیغه نیازی نیست.
ج2) در ازدواج، اگر زوج سفیه باشد، علاوه بر مهریه، تعیین زوجه نیز بر عهدۀ ولیّ او است؛ بنا بر این سفه در فرض سؤال، تنها ناظر به تبعات مالی نیست.

برای محاسبه مسافت شرعی، فاصله بین آخر شهر مبدأ و ابتدای شهر مقصد محاسبه می‎شود؛ بله اگر مقصد فردی خود شهر نیست بلکه مکان خاص و مستقلی در اطراف شهر است به‌ طوری‌ که از نظر عرف رسیدن به شهر، رسیدن به مقصد حساب نمی‌شود، بلکه ورود به شهر و عبور از آن، راهی برای رسیدن به مقصد است (مانند برخی دانشگاه‎ها یا پادگان‎ها یا بیمارستان‎هایی که در کنار شهر قرار دارند) در این صورت انتهای مسافت، مکان مورد نظر است، نه ابتدای شهر.

در فرض سؤال، باید روزه بگیرید و احکام آن را رعایت کنید، مگر آن که به حدّی برسد که ادامه روزه، قابل تحمل نباشد؛ در این زمان می‌توانید روزه را افطار کرده و قضای آن را بعد از ماه رمضان بگیرید.

صرف ضعف و احتمال بارداری مجوّز شرعی برای ترک روزه نیست. بله زن بارداری که زایمان او نزدیک است، اگر می‌‌ترسد که روزه برای جنین یا خودش ضرر داشته باشد، روزه بر او واجب نیست و در صورت اول (ضرر برای جنین) باید برای هر روز یک مدّ طعام، یعنی گندم یا جو و مانند این‌ها (به عنوان فدیه) به فقیر بدهد و بعد از ماه رمضان نیز قضای آن را به جا آورد و در صورت دوم، که روزه برای خودش ضرر دارد، باید روزه‌هایی را که نگرفته، قضای آن‌ها را به جا آورد و بنابر احتیاط، فدیه هم بدهد و در مورد زنی که زایمان او نزدیک نیست، پرداخت فدیه مبنی بر احتیاط وجوبی است.

در فرض سؤال می توانند قرارداد را در قالب عقد وکالت، منعقد کنند، به این صورت که صاحب پول به این فرد، وکالت دهد که با پول او فعالیت اقتصادی کرده و کسب سود کند و از سودهای حاصله مقدار معینی ـ طبق توافق ـ به او بدهد و بقیه را به عنوان اجرت وکالت برای خود بردارد.

به طور کلی اگر کسی به دلیل بی‌اطلاعی از حکم شرعی، کاری انجام دهد که روزه را باطل می‌کند، مانند این که نداند خوردن دارو نیز مثل سایر خوردنی‌ها روزه را باطل می‌کند و در روز ماه رمضان دارو بخورد، روزه‌اش باطل می‌شود و باید قضای آن را به جا آورد؛ ولی کفاره واجب نیست و در این جهت گفتن و نگفتن همسر بعد از آن دخالتی ندارد. در هر حال، اگر مرد، جاهل به حکم شرعی باشد، بر زن واجب است او را ارشاد کند.

اگر بانک، خانه را نقد بخرد و با قیمت بیشتر به صورت قسطی به شما بفروشد، که شما اقساط خانه را بپردازید، اشکال ندارد؛ در غیر این صورت، دریافت وامی که مشروط به پرداخت مبلغ اضافه - بیش از مقدار تورم - است جایز نیست، مگر آن که نسبت به دریافت آن اضطرار داشته باشید، در این صورت باید در قرارداد وام، قصدتان این باشد که مقدار ربا را نپردازید و اگر به اجبار از شما بگیرند، برای شما اشکال ندارد.

دروغ بستن به خدا و پیامبران و معصومین علیهم السَلام بنابر احتیاط واجب روزه را باطل می‌کند، هرچند بعداً توبه کند و بگوید نسبت دروغ داده است. نقل روایاتی که در کتاب‌ها آمده است و انسان نمی‌داند که دروغ است، اشکال ندارد، هر چند احتیاط مستحب آن است که آنها را با نسبتِ به آن کتاب، نقل کند.

ج1) اگر تا ماه رمضان سال بعد روزه‌های فوت شده را قضا نمودید، کفاره واجب نیست و در غیر این صورت کفاره تأخیر* واجب است و با شک در پرداخت آن، کفاره ساقط نمی شود و باید بپردازید.
ج2) اگر مبطلی در سفر به جا نیاورده باشید و فردا تا قبل از اذان ظهر به وطن خود مراجعت نمایید، روزه صحیح است.
......................
* یعنی برای هر روز 750 گرم گندم، آرد، نان، برنج و امثال آن باید به فقیر داده ­شود.

اگر استفراغ عمدی نباشد، روزه صحیح است.