زردآبه ای که در حال بهبودی زخم در اطراف آن پدید می آید در صورتی که معلوم نباشد با خون مخلوط است یا نه پاک است.

لباسشویی ها متفاوت است. ولی به طور کلی، در تطهیر با ماشین لباس شویی، اگر پس از برطرف شدن عین نجاست، لباس یک بار با آب متصل به کر شسته شود و نیز اگر داخل ماشین لباس شویی قبل از قرار دادن لباس پاک باشد و دو بار با آب قلیل شسته و به طور معمول آب آن گرفته شود، لباس پاک می‌شود.

در فرض سؤال تا یقین به انتقال نجاست نداشته باشید، پاک است.

ج1) بنابر احتیاط پاک نمی‌شود.
ج2) اگر به غیر از راه رفتن نجس شده باشد، بنابر احتیاط با راه رفتن پاک نمی‌شود.

بدن میّت مادامی که غسل داده نشده است، نجس است و اگر چیزی با رطوبت مسریه با آن تماس داشته باشد نجس می‌شود.

یک مرتبه ادرار کردن به هر میزانی کافی است.

ج1و2) خونی که به واسطه کوبیده شدن زیر ناخن یا زیر پوست می میرد تا وقتی زیر ناخن یا پوست است، پاک است و هرگاه خارج شد اگر طوری شود که دیگر به آن خون نگویند پاک است و وضو و غسل با آن مانعی ندارد ولی اگر خون باشد نجس است، و اگر یقین ندارید که خون زیر پوست مرده یا گوشت به‌ واسطه کوبیده شدن به آن حالت در آمده و یا یقین به استحاله شدن خون داشته باشید پاک است.

باید رطوبت در حدی باشد که به شیء دوم سرایت کند و در فرض شک، نجاست منتقل نمی شود.

عرق جنابت (جنابت از راه حلال و حرام) پاک است و در فرض سؤال می تواند آن لباسها را بپوشد؛ ولی بنا بر احتیاط واجب نماز خواندن با عرق جنابت از حرام تا خشک نشده باشد، صحیح نیست ولی پس از خشک شدن، نماز با آن اشکال ندارد.

تا زمانی که نجاست جائی احراز نشود پاک است و نباید به احتمال، شک و وسوسه اعتنا کرد.

برای برطرف کردن عین نجاست، احتیاجی به آب نیست و با دستمال و مانند آن هم ممکن است. در هر حال اگر انسان بخواهد عین نجاست را با آب برطرف کند میزان معینی ندارد و همین قدر که عین آن برطرف شود و بعد از آن، محل نجس، یک مرتبه با آب کر شسته شود، کافی است و طهارت حاصل شده است.

اگر بعد از زوال عین نجاست، یک مرتبه با آب کر شسته شود، کافی است.

اگر در هنگامِ تطهیر، شک داشتید که آب تانکر از کر بودن کمتر شده یا نه، بدن و لباس شما پاک است.

در فرض سؤال برای تطهیر آن شئ، تمام قسمت‌هایی که احتمال می‌رود نجاست در آن قسمت باشد باید تطهیر شود. البته تا تطهیر نشده است اگر چیز تری با بعضی از قسمت‌های آن برخورد کند نجس نمی‌شود.

چنانچه با شهوت و جستن بیرون آمده و بعد از بیرون آمدن آن، بدن سست شده، آن رطوبت حکم منی را دارد و اگر هیچ یک از این سه نشانه یا بعضی از اینها را نداشته باشد، حکم منی را ندارد ولی در مریض لازم نیست آن آب با جستن بیرون آمده باشد، بلکه اگر با شهوت بیرون آمده باشد در حکم منی است و لازم نیست بدن او سست شود.