کسی طبق فتوای مجتهدی عمل نموده که سن بلوغ دختر را 13 سال می‌دانسته است. حال از مجتهدی تقلید می‌کند که سن تکلیف دختر را 9 سال قائل است. حکم نماز و روزه‌های قبلی که با استناد به فتوای مجتهد سابق نخوانده چیست؟

آیا جواب استفتاءات به خط مبارک حضرت آقاست یا نه؟ اگر نیست آیا جواب ها به تایید ایشان می رسد؟

کسی که مرجع تقلیدش حضرت امام خمینی (ره) است و مراجع فعلی را در علم مساوی بداند، آیا می تواند در مسأله بقای بر میت، مقلد مقام معظم رهبری (دام ظله) و در مسأله سفر برای تحصیل، مقلد یکی دیگر از مراجع عظام باشد؟

کسی که از ابتدای رسیدن به سن تکلیف مقلّد مقام معظم رهبری شده است، آیا می تواند در مسأله مسافر به یکی دیگر از مراجع عظام رجوع نماید؟

آیا در مسائلی که مکلف تاکنون عمل ننموده است، بقای به مرجع تقلید فوت شده جایز است؟

کسی که مقلد حضرت امام (ره) و یا یکی دیگر از مراجع اعلم گذشته بوده، آیا می تواند چند مرجع زنده در مسائل متفاوت داشته باشد؟

برادر کوچک بنده چند روز دیگر به سن تکلیف می رسد. آیا می تواند از حضرت امام رضوان الله تعالی علیه تقلید کند؟

افراد عقب مانده ذهنی علی رغم سن های بالا از نظر درک و عقل، گاه در حد کودکان 12 ساله و یا پایین تر می باشند. آیا تکلیف شرعی از گردن آنها ساقط می شود؟

1) ملاک تعیین سن بلوغ، سال هجری شمسی است یا سال قمری؟
2) کودکان ناشنوا به دلیل تأخیر در رشد اجتماعی (به واسطه کمبود گنجینه لغات) آیا دیرتر از افراد سالم به سن تکلیف می رسند یا خیر؟

آیا تقلید به معنای التزام است یا عمل؟

در مورد مسائلی که حضرتعالی فتوا نداده اید و احتیاط واجب داده اید با ترتیب الاعلم فالاعلم به مرجع دوم مراجعه کرده و مدتی عمل کردم.
الف) آیا اکنون می توانیم پس از اینکه مدتی عمل کردیم در همان مسئله به مرجع سومی رجوع کنیم که او هم دقیقاً از نظر ما مساوی با مرجع دوم بوده است؟
ب) این کار یعنی تغییر دادن مرجعی که به او در احتیاط واجب های شما رجوع کرده ایم با فرض مساوی بودن مراجعی که به آنها رجوع می کنیم، تا چند بار در یک عمل واحد خاص جایز است؟

اگر مشخص شود که یک مرجع از دیگر مراجع اعلم باشد، آیا بر مقلدین دیگر مراجع واجب است که به آن مرجع اعلم عدول کنند؟

آیا داشتن مرجع تقلید بر هر فرد مسلمان واجب است یا یک فرد می‌تواند مرجع نداشته باشد؟

اگر بعد از تحقیق به تساوی بین دو مرجع برسیم اما خودمان احتمال بیشتر به اعلمیت مرجع دیگر بدهیم، آیا واجب است به آن مرجعی که احتمال اعلمیتش را می‌دهیم رجوع کنیم؟

بنده چند سال پیش از کسی که به وی اطمینان داشتم، شنیدم که قسم خوردن در عصبانیت باطل است. عین همین مطلب را در جمعی از افراد به یک نفر از ایشان که در عصبانیت قسم خورد، گفتم. چند وقتی است متوجه شده ام که چنین قسمی، درصورتی باطل است که بدون قصد باشد. آیا باید به شخصی که این حکم اشتباه را گفته‌ام، حکم صحیح را بگویم یا چیزی بر گردنم نیست؟ از آنجا که روی سخن من فقط شخص خاصی از آن جمع بوده ولی تقریباً همه آن جمع، حرف مرا شنیده اند، آیا باید به همه آنها اطلاع بدهم که سخنم اشتباه بوده؟ اگر به همه آنها دسترسی نداشته باشم چه کار کنم؟