خوردن و آشامیدن در ظرفی که از طلا یا نقره ساخته شده، حرام است.

به طور کلی تنها خوردن و آشامیدن در ظرفی که از طلا یا نقره ساخته شده، حرام است، ولی نگهداشتن آن یا استفاده‌های دیگر از آن ـ غیر از خوردن و آشامیدن ـ حرام نیست.

به طور کلی اگر عنصر طلا در انگشتر به قدری کم باشد که عرفاً به آن "طلا" نمی گویند و پوشیدن طلا صدق نکند، خرید و فروش و استفاده آن برای مرد اشکال ندارد.

به طلاهای مذکور، زکات، تعلّق نمی‎گیرد.

در گذشته بجای پول رایج فعلی با سکّه طلا و نقره در بازار، خرید و فروش می کردند، که منظور از طلا، همان سکّه رایج بوده است.

تیمّم بر اشیاء معدنی که جزء زمین محسوب نمی‌‌شود مانند: طلا و نقره و امثال آن صحیح نیست ولی تیمم بر سنگ های مرغوبی که عرفاً به آن سنگ معدنی گفته می‌شود، مانند مرمر و غیره، صحیح است.

به پول و همچنین به کامیون و اتوبوس، زکات تعلق نمی‎گیرد، ولی با وجود شرائط، متعلق خمس می‌باشند.

مالی که انسان پیدا می‌کند چنانچه قیمتش کمتر از دو و نیم گرم نقره باشد تملک آن در همان حال بدون تعریف و فحص از مالکش جایز است؛ و اگر قیمتش بیشتر باشد و نشانه‌ای نداشته باشد که به واسطه آن، صاحبش معلوم شود، احتیاط واجب آن است که از طرف صاحبش به فقیر، صدقه بدهید.

صِرف مورد مذکور، مجوّز ترک زکات نمی‌شود و در مواردی که متعلق زکات است، (گندم، جو، خرما، کشمش، طلا، نقره، شتر، گاو و گوسفند) با شرایطی که در رساله‌ توضیح المسائل حضرت امام «قدس سره» مذکور است، اگر به حد نصاب برسد؛ پرداخت آن واجب می‎شود.

پذیرش مهریه ولو در فرض سؤال، اشکالی ندارد. به طور کلی مهریه، مقدار معینی ندارد؛ بلکه مقدار آن، چیزی است که زوجین به توافق برسند، زیاد باشد یا کم؛ ولی نباید به اندازه‌ای کم باشد که از مالیت خارج شود.
البته از طرف زیادی، مستحب است که از مهر السنه بیشتر نباشد و مقدار مهر السنة پانصد درهم (262.5 مثقال نقرۀ مسکوک) است و قیمت آن موکول به نظر عرف بازار می‌باشد.

زکات در چهارپایان سه گانه: شتر، گاو و گوسفند و در نقدین: طلا و نقره و در غلات چهارگانه: گندم، جو، خرما و کشمش واجب است و در غیر این نه چیز، زکات واجب نیست و کسی که عاقل و بالغ باشد، اگر هر یک از اموال مذکور را داشته باشد و به حد نصاب برسد، پرداخت زکات آن واجب می شود؛ حد نصاب و شرایط زکات در اموالی که ذکر شده در رساله‌های عملیه موجود است که می‌توانید مراجعه نمایید.

تیمم بر هر آنچه از زمین محسوب شود، مانند خاک، شن، ریگ، کلوخ (خاک های به هم چسبیده)، سنگ (سنگ گچ، سنگ آهک، سنگ سیاه و مانند آن) صحیح است و همچنین بر گچ و آهک پخته و آجر و امثال آنها. تیمم بر اشیای معدنی که جزو زمین محسوب نمی‌شود، مانند طلا و نقره و امثال آن صحیح نیست، ولی تیمم بر سنگ های مرغوبی که عرفاً به آن سنگ معدنی گفته می‌شود، مانند مرمر و غیره صحیح است.

ج1) اگر قیمت انگشتر به مقدار تقریبی دو و نیم گرم نقره یا بیشتر است، باید برای یافتن صاحب آن یک سال اعلان کنید - البته چون مسافر هستید می توانید به دیگران وکالت بدهید که این کار را از طرف شما انجام دهند -؛ و بعد از آن اگر صاحب مال پیدا نشد، می ‌توانید برای خود بردارید به قصد این که هر وقت صاحبش پیدا شد عوض آن را به او بدهید، یا برای او نگهداری کنید که هر وقت پیدا شد به او بدهید، ولی احتیاط مستحب آن است که از طرف صاحبش صدقه بدهید. و اگر در بین سالی که اعلان می کنید از پیدا شدن صاحب مال ناامید شوید، احتیاط واجب است که آن را صدقه بدهید.
ج2) اگر به وظیفه درست عمل کنید، بودن آن در جیب شما اشکالی ندارد، در هر حال در صورتی که در جیبتان باشد، نماز و وضو صحیح است.

غسل دادن مولود در وقت تولد اگر ضرری برایش نداشته باشد، همچنین گفتن اذان در گوش راست و اقامه در گوش چپ او و مالیدن آب فرات و تربت سیدالشهداء (علیه‌السلام) به سقف دهان او و قراردادن نام خوب برای او مستحب است، بهترین اسم‌ها اسمی است که متضمن معنای عبودیت برای خدای جلّ شأنه باشد مانند عبدالله، عبدالرحیم، عبدالرحمن و مانند اینها و پس از آن اسم‌های پیغمبران و ائمه (علیهم‌السلام) است و افضل آن محمّد است؛ بلکه برای کسی که چهار فرزند دارد ترک اسم محمد برای او مکروه است و مستحب است که سر فرزند را روز هفتم بتراشند و به مقدار وزن موی او طلا یا نقره صدقه بدهند، ولیمه دادن برای ولادت فرزند نیز مستحب است.
و از مستحبات اکید، عقیقه (قربانی گوسفند یا گاو یا شتر) برای پسر و دختر است و مستحب است که از برای پسر، نر و از برای دختر، ماده عقیقه شود؛ و بهتر است روز هفتم ولادت قربانی انجام شود. در عقیقه مخیّر است بین این که گوشت خام یا پخته آن را تقسیم کند یا پخته شود و جمعی از مؤمنین که کمتر از ده نفر نباشند دعوت به آن شوند و اگر زیادتر باشند افضل است و میهمان ها از آن می خورند و برای فرزند دعا می کنند.