در صورت دارا بودن شرائط دریافت، می توان زکات را به ولیّ مجنون پرداخت کرد، همچنین خود زکات دهنده و یا بواسطه فرد امین، می تواند برای او هزینه کند. نسبت به فرد سفیه دادن زکات به او اشکال ندارد.

فطریه‌ای که مشخص و در محل تبلیغ جدا شده، بنابر احتیاط واجب، نباید به جای دیگری برده شود؛ مگر این که در محلی که هست، فقیر پیدا نشود.

این عمل جایز نیست.

ج1) بنابر احتیاط غذا نجس شده، و خوردن آن حرام است.
ج2) غذا ولو در فرض مذکور پاک نمی شود.

مقصود، احتمال عقلایی تاثیر است؛ یعنی عقلاء در آن مورد احتمال تاثیر بدهند و تشخیص آن بر عهده مکلف است. بنابراین اگر انسان، بداند یا اطمینان پیدا کند که امر و نهی او، تأثیر ندارد، امر به معروف و نهی از منکر، واجب نیست. اما به صرف گمان به عدم تأثیر و لو اینکه ظنّ قوی باشد، وجوب (امر یا نهی) ساقط نمی‌شود.

اگر پدرتان در محصول گندم شریک است، چنانچه به حد نصاب زکات برسد، باید زکات آن را بدهد؛ در غیر صورت، وظیفه ای ندارد.

معاملات مذکور، اگر کلی باشند، فروشنده مالک پول می شود ولی خریدار مال به مقدار زکات، مالک نمی شود و حاکم شرع می تواند آن مقدار را از خریدار بگیرد، اگرچه ذمۀ فروشنده به همان مقدار به خریدار مشغول است. در هر حال پولی که به شما از فروش مال زکات نداده، هبه شده است، مالک می شوید.

کفاره ندارد.

اگر عمداً تمام سر را در آب فرو برده اید، روزه تان بنا بر احتیاط واجب باطل و قضا و کفاره - افطار عمدی - دارد.
اما اگر فراموش کنید که روزه اید و سر را در آب فرو برده باشید، یا بی اختیار سر زیر آب رود روزه‌ باطل نمی‎شود اگرچه هرگاه یادتان آمد، باید فوراً سر را از آب بیرون آورید.

اشکال ندارد.

اگر تا چند روز بعد از سال خمسی کولر خریده شود یا تهیه آن موقوف بر پیش پرداخت پول آن باشد، پول پرداختی خمس ندارد.

ج1) بعد از اثبات حلول ماه شوال، مکلف اگر نماز عید فطر می‎خواند، بنابر احتیاط واجب، باید پیش از نماز، به فقیر شیعه پرداخت کند، یا کنار بگذارد و اگر نماز عید نمی‎خواند تا ظهر روز عید فطر، مهلت دارد.
ج2) اگر وقت دادن زکات گذشت و زکات را کنار گذاشته باید آن را به مستحقّ بدهد و اگر کنار نگذاشته باشد، احتیاط (واجب) آن است که زکات ساقط ‎نمی شود، بلکه آن را به قصد قربت و بدون نیّت ادا و قضا می پردازد.

به هر حال قضای روزه ها ساقط نمی شود و با فرض عدم توانایی از انجام آن تا پایان عمر، باید وصیت کنید تا برای شما انجام دهند؛ مگر اینکه بدانید ولیّ شما (پسر بزرگتان) آنها را قضا می کند. علاوه بر آن، اگر تأخیر قضای روزه ماه رمضان تا اولین ماه رمضان بعدی بر اثر سهل‌ انگاری و بدون عذر شرعی باشد، کفاره تأخیر نیز واجب است و کفّاره تأخیر عبارت است از دادن یک مدّ طعام (تقریباً 750 گرم گندم یا نان یا برنج و مانند آن) به فقیر.

در فرض مذکور اگر مالک، قرارداد اجاره را اجازه کند، صحیح است و در صورتی که اجازه نکند باطل است.

به طور کلی در روزه معین مثل ماه مبارک رمضان، استمرار نیت، شرط است. بنا بر این اگر روزه دار در بین روز از نیت روزه برگردد و قصد ادامه­ روزه نداشته باشد، روزه ‎اش باطل می‎شود و قصد دوباره برای ادامه روزه، فایده‎ای ندارد.
اما در جایی که نیت می کند، مبطلی را انجام دهد ولی انجام نمی دهد، در این صورت، بنابر احتیاط واجب باید روزه را تمام کند و بعداً قضای آن را بگیرد.